کودکان غمگین و گوشهگیر معمولا نقاشیهایشان را متمایل به سمت چپ کاغذ میکشند و بچههایی که خط خطیهایشان را در مرکز کاغذ قرار میدهند، معمولا بر احساساتشان توجه و تمرکز بیشتری دارند.
بچهها معمولا در یک سالگی قلم به دست میگیرند و با آن به کاغذ ضربه میزنند، بدون آنکه بتوانند اثری روی کاغذ به جا بگذارند….
کم کم در سنین ۱۸ تا ۲۰ ماهگی، موفق به کشیدن خطوط میشوند و میل ذاتیشان به اثرگذاری و لذت بردن از کارهای خودساخته، مهمترین عامل در بروز شکلگیری این خطوط است.
به مرور زمان، آن خط خطیهای اولیه، معنا و مفهوم بیشتری پیدا میکند و در حدود ۳ سالگی، دیگر خط نگاری کودک فقط برای لذت بردن از حرکت یا فشار مداد روی کاغذ نیست؛ بلکه او سعی میکند با ترسیم تصاویر، احساسات درونیاش را متناسب با تجربههای زندگی کوتاه مدتش بروز دهد.
از ۵، ۶ سالگی به بعد نیز کودک قدرت و توجه بیشتری برای نظارت بر واقعیات بیرونی پیدا میکند و چون لغات بیشتری آموخته است، بهتر از قبل میتواند اختلاف اشیا را با هم دیگر درک کند. بنابراین نقاشی در این دوران، ترسیمی است از چیزهایی که برایش مهماند؛ حتی اگر در واقعیت قابل رویت نباشند.